بررسی اپیدمیولوژیک لیشمانیوز جلدی در شهرستان دامغان در سالهای 1384-1378

سابقه و هدف: ایران یکی از کانون‌های مهم لیشمانیوز جلدی در جهان است. در کشور ما کانون‌های متعددی از این بیماری و به دو نوع شهری و روستایی دیده می‌شود. شهرستان دامغان یکی از کانون‌های اندمیک لیشمانیوز جلدی در ایران است که در سال 1378 بیماری به صورت اپیدمی درآمد. با توجه به این که مطالعات اندکی در مورد این بیماری در شهرستان دامغان انجام شده است، این پژوهش به منظور بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک بیماری طی سال‌های 1384-1378 و بررسی میزان تأثیر مداخلات کنترلی صورت گرفته، انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی است. مطالعه با استفاده از داده‌های مربوط به حدود 3460 نفر از افراد بیمار، موجود در مرکز بهداشت شهرستان دامغان انجام شد. با استفاده از فرم‌های خلاصه اطلاعات همه‌گیر شناسی بیماری سالک و فرم مشخصات فردی بیماران، خصوصیات بیماران و شرایط بالینی آنان از جمله سن، جنس، محل اسکان، سابقه مهاجرت، فصل و سال تشخیص بیماری، و درگیری اعضای مختلف بدن گردآوری شد و توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میزان بروز بیماری در طی سالهای 78 تا 84 به ترتیب7/1168، 8/558، 1/538، 2/525، 8/5٧٨، 548، 312 مورد در صد هزار نفر جمعیت بود. میزان بروز بیماری در روستا بیش‌تر از شهر، و در مردان بیش‌تر از زنان بود. شایع‌ترین محل ضایعات دست‌ها (55 درصد) و سپس پاها (43 درصد) بود. بیش‌ترین موارد بیماری در فصل پاییز بوده است که بیشتر مطرح کننده نوع روستایی بیماری می‌باشد. نتیجه‌گیری: در حال حاضر، شهرستان دامغان در استان سمنان بدلیل داشتن شرایط مناسب برای انتقال بیماری از مناطق اندمیک لیشمانیوز جلدی محسوب می‌شود. روند بروز بیماری در طی سال‌های 84-78 حاکی از کنترل اپیدمی سال 78 می‌باشد.